Sicilië – Genua
Dag 18. Aankomst in Genua, 28 mei 2019
Vandaag werden we wakker op zee, ergens tussen Sicilië en Genua. De veerboot vertrok gisteren mooi op tijd, maar vandaag vonden we de aankomst lang duren. In de miezerregen gingen we aan boord, in de regen gingen we ook weer van boord. Gelukkig was de zee heel kalm en scheen de zon overdag een paar uur. De faciliteiten aan boord waren prima. Dat was een meevaller omdat verschillende mensen ons hadden verteld dat er niet eens een restaurant aan boord was. Een mooie boot, maar het personeel deed bepaald kortaf.
De aankomst in Genua was nogal onoverzichtelijk, maar via een loopbrug kwamen we toch in een soort stationsgebouw en na enig wachten verscheen er een taxi. Die bracht ons in vijf minuten en voor €20 naar ons hotel. De taxitarieven zijn hier hoog, dat wisten we al.
Voor wie Grand Hotel Europa van Pfijffer heeft gelezen: we arriveerden op de veerboot La Superba in Genua en verblijven in Hotel Europa. Het ‘grand’ moeten we er een beetje bij denken. Verder geen vermeldingswaardige feiten. Morgen rondkijken in Genua.
Dag 19. Genua, 29 mei 2019
Genua is een bijzondere stad met een rijke historie en veel stadspaleizen. Vergeleken met Palermo zijn de paleizen hier duidelijk groter en mooier. Bovendien is hier veel meer gerestaureerd, o.a. toen Genua in 2005 culturele hoofdstad van Europa was.
Naar ons idee hoort een paleis in een mooi park te staan, of aan een mooi plein. Hier zijn een paar straten waar de paleizen zo dicht op elkaar staan dat ze elkaar bijna raken. Smalle, hoge straten zijn natuurlijk praktisch als het heel heet is en de zon altijd schijnt. Na een wat druilerige ochtend kregen we vanmiddag inderdaad wat zon. Het regent hier dus niet altijd.
Natuurlijk heb je hier ook de nodige kerken. Deze keer houd ik het bij een detail van de gevel van de San Lorenzokathedraal
Tenslotte mogen de steegjes en de oude gevels met wasjes niet ontbreken, anders zou men denken dat hier alleen paleizen en kerken staan.
Dit is maar een heel vluchtig overzicht van een stad die veel meer te bieden heeft dan wij in één dag aan het einde van onze vakantie kunnen bekijken.
Morgen reizen we met de trein via Milaan en Basel weer naar huis. Nu maar vertrouwen dat we steeds genoeg tijd hebben voor het overstappen.
Dag 20. Een erg lange treinreis naar huis, 30 mei 2019
Op de 20e dag zijn we met de trein in één ruk van Genua naar huis gereden. Nou ja, in één ruk is wat overdreven, want we vonden het meestal maar sloom gaan. Om 08.18 uur vertrokken we vanuit Genua naar Milaan, dan van Milaan naar Basel, van Basel naar Utrecht en tenslotte van Utrecht naar Den Haag. Hieronder ons reisschema, zoals overgenomen van de reisplanner loco2.com.
Over iets meer dan 1200 kilometer hebben we dus ruim 14 uur gedaan, een gemiddelde snelheid van ruim 85 kilometer per uur, inclusief overstappen. Als ik de overstaptijd er aftrek (1 uur) dan nog kom ik niet eens aan 100 kilometer per uur
In Duitsland gingen we op een kort traject 300 kilometer per uur. Als we dat nu eens over het hele traject zouden halen, dan zouden we in 5 uur thuis zijn. Dat zou tenminste een echte concurrent voor het vliegtuig zijn!
Kortom, er moet nog veel, heel veel gebeuren, wil de trein in Europa een geloofwaardig alternatief zijn voor het vliegtuig.
Wij hebben van onze reis genoten. Het was een mooie ervaring. Volgende keer weer met de trein? Ja, de trein is op zich een prettig vervoermiddel met minder stress dan al het gedoe op luchthavens. We vertrokken om 8.00 uur uit ons hotel en om 8.20 reden we al. Kom daar maar eens om bij een vliegreis! Maar een lange treinreis is alleen prettig als je onderweg af en toe een dagje uitstapt en daar een onderdeel van je reis van maakt. Dus: terug naar het echte reizen, met een dagje rondkijken in een mooie stad, een overnachting met een goed diner. Dat soort aanpak.
Sicilië – Palermo
Dag 14. Aankomst in Palermo, 24 mei 2019
Vandaag zijn we aangekomen in de hoofdstad van Sicilië. Het is ook onze laatste verblijfplaats op dit eiland. Het was een mooie treinreis van krap twee uur van Agrigento in het zuiden, dwars door het binnenland naar Palermo in het noorden. Het binnenland heeft een prachtig, heel afwisselend landschap. Jammer genoeg worden foto’s vanuit een rijdende trein zelden de moeite waard, dus die zal ik hier maar niet vertonen.
In Palermo wachtte ons een verrassing: ons hotel had een fout gemaakt met de reservering, waardoor we er niet terecht konden. We zijn ondergebracht in een vervangend hotel met minder grandeur, maar uitstekend van kwaliteit (Hotel Quintocanto). Het is ook een stuk rustiger en nog centraler gelegen. Ik heb wel even een panoramafoto gemaakt van het schitterende uitzicht vanaf het dakterras van ons oorspronkelijke hotel Ambasciatori.
Vanmiddag hebben we een kort rondje door de stad gemaakt. Het is hier behoorlijk toeristisch en Palermo is een grote stad. Het was vandaag heerlijk flaneerweer, dus daar hebben we gebruik van gemaakt. ‘s Avonds is het meestal net te koel om buiten te eten, maar met een vest aan doen we toch net alsof het dan nog lekker weer is.
Morgen gaan we de stad eens wat beter bekijken. Ik zal alvast maar waarschuwen dat er weer een paar oude kerken op het programma staan.
Dag 15. Druilerig weer in Palermo, 25 mei 2025
De dag begon al direct met een malse regen waar Henk thuis blij mee zou zijn voor de tuin. Hier is regen voor ons minder welkom. Gelukkig hielden we het redelijk droog onder onze mini-parapluutjes en werd het grotendeels droog. Maar de zon laat het vandaag afweten.
Gelukkig biedt Palermo veel kerken, musea en paleizen, waar de toeristen dan ook in groten getale op af stroomden. In de kerken werden we het meest geboeid door de decoraties.
De Normandiërs zijn hier lang voor ons op bezoek geweest. In 1072 veroverden zij de stad, waarna de Arabische en Normandische stijlen in gebouwen met elkaar verweven raakten. Het Palazzo dei Normanni en een aantal kerken getuigen daarvan.
Dat we niet alleen van de (bouw)kunst genieten zal zonder foto’s ook wel geloofwaardig zijn, maar ik wil toch twee gerechten tonen. Het eerste is een soort Italiaanse bamihap, ofwel de ‘arancine’. Dat is een gerecht van rijst met een vulling van vlees, kaas en/of groenten, daarna door paneermeel gerold en gefrituurd. Je ziet ze hier overal en vandaag zijn we er voor het eerst voor gezwicht. Ze waren nog lekker en voedzaam ook.
Dat nonnen lekker kunnen koken wisten we al via mijn tante Yvonne. Bij haar kloosterjubileum hadden we ooit een heerlijk diner met als nagerecht de toen nog onbekende chipolatapudding. Die hebben we daarna nog vaak gegeten (maar is nu weer verdwenen uit ons gezichtsveld), maar nooit meer zo lekker als bij zuster kokkin.
In het klooster van Santa Catarina in Palermo worden traditionele zoetigheden bereid. De ‘minni di virgini’ vonden we er bijzonder wulps uit zien voor kloostergebakjes. We hebben niet van de mini-maagden geproefd, maar ze zagen er wel aanlokkelijk uit.
Morgen zetten we onze ontdekkingstocht in Palermo voort. Het lijkt weer regenachtig te worden.
Dag 16. Kerken en een museum in Palermo, 26 mei 2019
Zondag is bij uitstek de dag voor museumbezoek. Het is onze laatste kans, want morgen zijn alle musea gesloten. Dat is blijkbaar een wereldwijde gewoonte. Het weer nodigt ook uit tot museumbezoek, want het dreigt steeds te gaan regenen. Gelukkig zijn we steeds op tijd ergens binnen.
Er is een soort koppelverkoop van toegangskaartjes voor kerken. Als je een toegangsbewijs van de vorige kerk kunt laten zien dan krijg je vaak korting. Het zou handiger zijn een soort passe-partout te hebben. Maar we genieten er niet minder om.
In het Palazzo Abatellis is een prachtig museum gevestigd met bijna uitsluitend religieuze kunst. De meeste werken zijn afkomstig uit kloosters en kerken in Palermo. Hier hangt de kunst hopelijk veiliger dan in de kerken, want het schilderij op de bovenste foto is een kopie van een in 1969 gestolen werk van Caravaggio. In 2015 heeft men een kopie op de plaats gehangen van het wereldberoemde originele schilderij uit 1609.
Het lijkt soms of er in elke straat wel een paleis of een kerk staat, maar er zijn toch ook heel wat smalle straatjes met alleen huizen. Dit is ook Palermo zoals we het ons voorstellen, alleen moeten we de brandende hitte er zelf bij denken. Een flinke ploeg werklieden zou hier nog vele jaren aan de slag kunnen om alle historische gebouwen in de oude luister te herstellen. We beseffen weer eens des te meer wat een opgepoetst land Nederland is. Morgen hebben we nog een hele dag in Palermo voordat we ‘s-avonds om elf uur naar Genua varen.
Dag 17. Afscheid van Palermo, 27 mei 2019
Vandaag geen uitgebreid verslag omdat we uitgecheckt zijn uit ons hotel en geen internet meer hebben. O, toch een hoekje in ons hotel gevonden waar we nog een uurtje wachten tot we naar de boot lopen. Het is weer een druilerige dag zonder zon. We hebben nog een stadswandeling gemaakt, maar eigenlijk is het een beetje wachten op het vertrek.
Gisteravond gingen we naar een concert in een kerk, de Petite Messe Solennelle van Rossini. Het bleek een complete heilige mis te zijn met alle gebeden en handelingen die daar bijhoren. De muziek was redelijk, al herkenden we de Petite Messe amper, maar dat kan aan onze uitvoering op cd liggen (een uitvoering met veel vaart door Reinbert de Leeuw).
Straks gaan we naar onze veerboot, die ik deze ochtend al een keer heb gefotografeerd. We vertrekken om elf uur vanavond en komen volgens plan 19,5 uur later aan in Genua, iets na 18.00 uur.
Sicilië – Agrigento
Dag 11. Van Siracusa naar Agrigento, 21 mei 2019
De treinreis van Siracusa naar Agrigento is een hele onderneming. We dachten de trein van half elf te nemen (eerder kan niet), maar die start met een stukje route met de trein naar Rome. En daar mag je niet zomaar in zonder reservering. De Treinreiswinkel had voor ons een reis uitgestippeld met vertrek om 14.06 uur vanuit Siracusa en aankomst in Agrigento om 19.47 uur. Dat zagen wij niet echt zitten. Dus… hebben we de bus gepakt. Met de bus van 9 uur en een overstap in Catania waren we om 14.30 uur op onze bestemming.
We zagen de Etna weer voorbijkomen, ook nu weer met veel wolken er omheen. Het landschap is verder heel vriendelijk, met veel sinaasappelplantages.
De rest van de middag hebben we wat rondgewandeld in Agrigento. De echte reden waarom we hier zijn is de Vallei van de Tempels. Die komt morgen aan de beurt.
Dag 12. Parco Valle dei Templi, 22 mei 2019
De Valle dei Templi, ofwel de Vallei van de Tempels, bij Agrigento is een brede strook van een paar kilometer lang met verschillende Griekse tempels. Beter gezegd: overblijfselen van Griekse tempels. Toch is de Concordiatempel volgens onze gids de best bewaarde Griekse tempel na het Pantheon in Athene.
Deze dag is perfect voor een bezoek aan de Valle dei Templi: prachtig weer, af en toe een wolk en niet al te warm, nog niet te druk met toeristen, mooi ochtendlicht bij onze start.
Het bronzen beeld op de voorgrond van de foto is niet oud, al lijkt dat misschien wel zo. Het stelt Icarus voor en dateert uit 2011, dus zo’n 2500 jaar jonger dan de tempel.
De Herculestempel dateert uit de 6de eeuw voor Christus en is daarmee de oudste Dorische tempel in dit gebied.
De Vallei van de Tempels is niet alleen een belangrijk archeologisch gebied (natuurlijk staat het op de UNESCO werelderfgoedlijst), het is ook een prachtige omgeving. Het gebied zelf biedt prachtige natuur, maar ook het uitzicht naar de zee en naar de stad Agrigento is heel bijzonder. Ook de Giardino della Kolymbethra is heel mooi (dat schrijf ik ook omdat we daar 6 euro extra moesten betalen voor een bezoek). Deze tuin wordt al sinds de oudheid beschouwd als een paradijsje, met citrusbomen en vele andere planten.
Hoewel dat volgens de parkwachter niet mogelijk was, wilden wij toch graag lopend terug naar Agrigento. Heen waren we met de bus gegaan, die er ongeveer tien minuten over deed. In de Giardino ontdekten we een openstaand hek aan de kant van de stad. Op mijn handige app Pocket Earth had ik al stippellijntjes gezien, die een wandelpad aangaven.
Na een warme wandeling van meer dan anderhalf uur door een prachtig gebied arriveerden we weer in Agrigento. Ontsnapt door de achterdeur! Halverwege namen we even een verkeerde afslag, kwamen op particulier terrein met een doodlopende weg en razende honden. Twee redenen dus om hals over kop rechtsomkeer te maken. (Dom, dom! Weer mijn hondenpieper in het hotel gelaten…).
In Agrigento moesten we nog een oneindige trap op klimmen, want de vallei ligt aanzienlijk lager dan de stad. Om drie uur hadden we pas lunch met heerlijke hartige crêpes en een biertje.
Dag 13. Een rustdag in Agrigento, 23 mei 2019
Na de lange wandeling van gisteren en al het gewandel van de afgelopen dagen, waren we (in elk geval mijn voeten) wel toe aan een rustige dag. Er valt nog best het een en ander te zien in Agrigento, maar dat is allemaal vrij dicht bij elkaar.
In de kerk Santa Maria dei Greci liepen we over een glazen vloer, zodat we de oude fundamenten konden zien. Die dateren uit de zesde eeuw voor Christus en droegen een Griekse tempel. Op de muren waren nog een paar fresco’s te bewonderen.
Een wandeling langs een mooie boulevard bood nog een mooi uitzicht op de Vallei van de Tempels. Je kunt de tempels zien, tussen de stad en de zee.
In het monasterio Santo Spirito (ofwel het klooster van de heilige geest) is een mooi, niet te groot museum gevestigd. In de kleine kloostertuin staan mooie vruchtbomen. Ook was het een rustige plek om te lezen, maar in de schaduw werd het toch wat te koud. De zon is heet, de schaduw is fris.
Al een paar dagen wil ik iets schrijven over het ontbijt in onze Italiaanse hotels. Als je goed kijkt dan vind je wel een gewoon broodje, een plakje kaas en wat jam. Maar opvallend is de overdaad aan zoete zaken: croissants gevuld met héél véél jam, chocolade of vla, cakes en vruchtentaarten. Op straat vind je makkelijk allerlei zoete spijzen, zoals natuurlijk op elke hoek een ijswinkel en heel veel zoete koek. Meestal ziet het er niet eens heel verleidelijk uit. Lekkere broodjes met hartig beleg zie je veel minder, terwijl best veel mensen tussen de middag een broodje eten. Gelukkig vinden we altijd wel een lekkere salade of een crêpe gevuld met geroosterde groente
Sowieso houden ze hier van stevige porties, zodat we ‘s-avonds meestal alleen een hoofdgerecht nemen en een kopje koffie. Overdag drinken we Americano (ongeveer onze hoeveelheid lekkere koffie, dus niet zo’n bodempje koffie…). ‘s Avonds na het eten is een ‘caffe’ wel lekker (een piepkleine espresso), maar ik heb inmiddels de ‘’espresso lungo’ ontdekt, naar onze maatstaf een gewone espresso.
Morgen nemen we de trein naar Palermo, alweer onze laatste bestemming op Sicilië.
Sicilië – Siracusa
Dag-7. Catania - Siracusa, 17 mei 2019
Met een lokale trein reden we vandaag in bijna anderhalf uur van Catania naar Siracusa. Het is heel praktisch dat we steeds hotels hebben op loopafstand van het station. In Cataniawaren we in drie minuten op het station. In Siracusa waren we even snel weer in ons volgende hotel. We verblijven nu in een voormalig nonnenklooster met twaalf hotelkamers. De kamer is goed, maar zonder franje, een beetje als een klooster dus eigenlijk.
De oude binnenstad is op een kwartier lopen op het eiland Ortigia, ofwel Isole di Ortigia.
Het massatoerisme heeft hier wel toegeslagen, veel meer dan in onze vorige plaats, Catania. Hele groepen banjeren door de straatjes, de meesten vlak bij het grote plein en aan de haven.
Midden op het eiland is een prachtig, maar erg druk plein met barokke gebouwen. Het hoogtepunt is de domkerk.
Dag 8. Het ‘festa dei fiori’ in Noto, 18 mei 2019
Noto is een stadje op ruim dertig kilometer van Siracusa. Het staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en dit weekend vindt er het jaarlijkse bloemenfeest – het festa dei fiori – plaats. Redenen genoeg om er met een treinritje van een half uur naar toe te gaan.
Wij waren niet als enigen op dat idee gekomen. Het piepkleine treintje puilde uit van de passagiers en er stonden nog steeds mensen op het perron die ook graag mee wilden. Na wat telefoneren door de conducteur werd er een extra bus ingezet. Wij kozen toch maar voor de iets minder volle trein.
Als verwende Nederlanders verwachtten wij een stadje vol bloemen, maar dat viel een beetje tegen. Het bleek één smalle straat te zijn die bedekt was met een tapijt van bloemen. Mooi, maar toch wat weinig om dat zo enorm aan te prijzen. Verder was er een enorme braderie met slenterende mensen, die wij in Nederland niet snel zouden bezoeken. Gelukkig waren er ook nog de mooie monumenten die we konden bezoeken. En er waren een paar kleine muziekkorpsen.
Behalve de onvermijdelijke kerken (nog steeds mooi en een bezoek waard) bezochten we het paleis van de voormalige prins, het Palazzo di Nicolaci.
Om de grootste drukte te vermijden, namen we om 15:45 uur de trein weer terug naar onze standplaats Siracusa. Daar werd de toch al bewolkte dag behoorlijk donker, maar het ging niet regenen. Het blijft wel koel.
Dag 9. Een dag vol archeologie, 19 mei 2019
De Grieken hebben met zo’n miljoen mensen in het zuidoosten van Sicilië gewoond en heel wat restanten van bouwwerken nagelaten. Het Teatro Greco dateert uit de eerste helft van de vijfde eeuw voor Christus en wordt nog steeds gebruikt. Er konden maximaal 16000 mensen in, tegenwoordig minder omdat een deel onbruikbaar is
Bij het theater in de buurt is een hoge grot waar je in kunt lopen en die een bijzondere akoestiek heeft. Bijna iedereen maakt er vreemde geluiden, zingt of fluit. Caravaggio was hier ook en hij noemde deze grot het ‘oor van Dionysus’, een Griekse tiran
In het archeologische museum van Siracusa kun je duizenden brokstukjes van de oudheid bewonderen. Gelukkig zijn er ook grotere brokken en zijn er heel wat scherven met monnikengeduld in elkaar gepast tot vaasjes, vazen, beeldjes en beelden.
We hebben deze museumdag natuurlijk een beetje aangekleed met gezellig terrasbezoek en Italiaans ijs. Dat levert behalve rust voor mijn zere voeten en lekkernijen, ook een studie op van de Italianen.
Het is een open deur, maar ze voldoen toch wel heel erg vaak aan het stereotype beeld dat wij van hen hebben: zeer aanwezig, veel praten (sommigen lijken nooit adem te hoeven halen) en veel aandacht voor het uiterlijk. Vrouwen hebben lang haar, gelakte nagels, opvallende kleding en zijn dus zeer aanwezig. Mannen hebben een baard, of zijn minstens een week vergeten zich te scheren, hebben een zonnebril, zoenen elkaar net zoveel als de vrouwen en zijn heel bewust nonchalant. Vooral in het trendy café-restaurant waar wij even op adem kwamen, zagen we ze in groepjes. Leuk om naar te kijken. Een hele dag alleen maar de oudheid wordt anders een beetje eentonig’
Dag 10. Chiuso il lunedi, 20 mei 2019
Waarom zijn toch wereldwijd de musea op maandag gesloten, chiuso il lunedi? Vandaag stonden we voor gesloten deuren bij de kerk waar we een echte Caravaggio wilden bewonderen. Ook andere musea waren gesloten. Omdat het prachtig zomers weer was vandaag, was het geen straf om nog eens door de straten van Ortigia, het oude deel van Siracusa te dwalen.
Het was ook heerlijk weer om heerlijk in de zon of in de schaduw een boek te lezen en de voorbijgangers te bekijken. Er trekken ontelbare scholieren voorbij, jongens bij de jongens, meisjes bij de meisjes. Groepen (oudere) toeristen trekken achter gidsen aan. We hebben ook al groepen Aziatische toeristen waargenomen. Vroeger onderscheidden die zich ook door hun manische fotografeergedrag, maar dat is met de smartphone inmiddels overal gemeengoed. Iedereen loopt voortdurend met een telefoontje op een stok zichzelf te fotograferen en filmen met wijzigende achtergrond. Heb je geen selfie gemaakt, dan ben je daar niet geweest.
Sicilië – Catania
Dag 5. Catania - 15 mei 2019
Catania is met ruim 300.000 inwoners de tweede stad van Sicilië, na Palermo. Catania wordt wel het Milaan van het zuiden genoemd. Catania is in de 17e eeuw getroffen door een hevige aardbeving en een enorme uitbarsting van de Etna. De stad werd voor een groot deel verwoest en daarna weer opgebouwd. Veel gebouwen zijn dus van rond 1700. De stad is druk, maar er is gelukkig geen massatoerisme, althans niet in deze tijd van het jaar. Wel rijden er in de smalste straten auto’s en scooters. De enkele autovrije straat is een verademing. De Italianen zijn zoals we verwachten: druk pratend en “aanwezig”. Gelukkig verstaan we de gesprekken niet en klinken ze wel melodieus. Op veel plekken zagen we veel studenten.
Behalve vele barokke gebouwen zijn er ook overblijfselen uit de Romeinse tijd, zoals het Romeinse amfitheater van rond het begin van onze jaartelling. Het bevindt zich midden in een woonwijk in het centrum van de stad. De laatste jaren zijn er nieuwe lagen blootgelegd die zelfs uit de Griekse tijd dateren, dus nog van vóór de Romeinen.
De binnenstad bestaat voor het grootste deel uit smalle straten met veel oude huizen. Eigenlijk het Italië zoals je het verwacht.
De Etna hebben we nog niet gezien. De vulkaan was ook vandaag de hele dag in een dik pak wolken gehuld. Die wolken breidden zich langzaam uit en aan het einde van de middag regende het een uur of iets langer. Gelukkig waren we toen alweer in ons hotel.
Dag 6. De tweede dag in Catania - 16 mei 2019
Toen we vanochtend wakker werden was het nog heel donker en het regende pijpenstelen. Dat klopte met de weersverwachting. Na het ontbijt werd het droog en konden we onze tweede dag in Catania starten. In Zuid-Italië verwacht je natuurlijk veel katholieke kunst, maar af en toe zien we ook eens iets anders, zoals beelden bij een fontein.
Na de fontein kwamen inderdaad de kerken weer aan bod. Sommige zijn vrij kaal, terwijl andere juist heel barokke versieringen hebben. De Basilica di Maria SS. dell Elemosina is naar verluidt één van de meest laat barokke kerken uit de omgeving.
Natuurlijk mag een botanische tuin in ons programma niet ontbreken. Gelukkig heeft Catania een (kleine) botanische tuin. Die sluit min of meer aan op een veel groter park dat genoemd is naar de beroemde operacomponist Bellini. Bellini is hier geboren, maar componeerde zijn opera’s in Napels, Rome en Parijs. Hij ligt hier weer wel begraven.
Zoekend naar een simpele lunch, liefst een broodje op een bankje in het park, passeerden we talloze gelegenheden om uitgebreid te eten. Geen belegde broodjes op onze route vandaag. Toen het begon te regenen en Henk een bord zag met ‘clubsandwich tunafish’ was de keuze snel gemaakt. Het bleek een heerlijk hoofdgerecht te zijn dat ons voor de rest van de dag vult. Niks simpel broodje in Italië.
Eerst zaten we buiten onder een luifel, maar toen de regen heviger werd en er een rivier in de straat ontstond, zijn we naar binnen gevlucht. Het werd een lange, hevige onweersbui waar onze parapluutjes niet tegen bestand zijn. Die grote lunch kwam dus toch nog goed van pas. De rest van de middag bleef het regenen, maar dan meer een sappige regen. Geen echt Siciliaans weer. Morgen wordt het mooi weer
Morgen gaan we verder naar Siracusa, ongeveer anderhalf uur met de trein. De weersverwachting is goed.
Aanvulling: we hebben toch nog een stukje van de Etna gezien! Zonder een blik op de vulkaan ben je natuurlijk niet écht op Sicilië geweest. Vanavond klaarde het op en maakten we nog een korte wandeling. Ineens zagen we de Etna in de verte. Het is geen mooie foto geworden, meer een paparazzi foto van een bespiede berg.
Met de trein naar Sicilië – de treinreis
Dag 1. Den Haag – München - 11 mei 2019
Vandaag hebben we de meeste tijd in de trein doorgebracht. Om iets voor tien uur vertrokken we uit Den Haag richting Utrecht. Daar hadden we ruim de tijd om de ICE-trein naar Düsseldorf te nemen. In Düsseldorf bleek de gereserveerde trein vanwege een defect te zijn vervangen door een andere trein. Daardoor golden de reserveringen niet meer. Gelukkig was er voldoende ruimte in de 1e klas.
Soms ging de trein bijna 300km per uur, maar vaak ook veel langzamer. Volgens schema kwamen we om 18:30 uur aan in München. Na even zoeken naar de juiste uitgang hadden we snel ons hotel bereikt, op loopafstand van het station. We kregen een gratis upgrade naar het chiquere broertje van hotel Dolomit, hotel Cristal, vlak om de hoek.
Na een korte wandeling door het centrum kwamen we bij toeval terecht in het vegetarische/veganistische restaurant Prinz Myshkin (Hackenstrasse 2, 80331 München). Mooi en goed restaurant, maar grote porties (we zijn in Duitsland) en iets te warm. Al met al een mooie eerste dag.
Dag 2. Regen in München - 12 mei 2019
Terwijl het in Nederland vandaag redelijk mooi weer was, heeft het in München de hele dag geregend. Gelukkig was ons voornaamste doel een bezoek aan de Alte Pinakothek, het beroemde museum met oude schilderijen. Wij waren niet de enigen, ook al omdat de tentoonstelling over volgers van Caravaggio, de zogenaamde Caravaggisti, inmiddels in München te zien is. Wij hebben die tentoonstelling al in Utrecht bewonderd.
Het is vrijwel onmogelijk alle schilderijen tijdens één bezoek goed te bekijken. Wij hebben een volle ronde gemaakt, maar sommige zalen hebben we slechts vluchtig bekeken. Na ruim twee uur waren we wel zo’n beetje verzadigd van oude meesters. Na een middag lezen in ons hotel was de regen wat minder geworden. We hebben gegeten in het zeer typisch Beierse restaurant Zum Augustiner, dat ook geroemd wordt om zijn Augustiner bier. Na het eten was het even droog, maar al snel begon het weer te regenen. Gelukkig hebben we net nog een wandeling naar de Marienplatz kunnen maken.
Dag 3 en 4. München - Rome - Sicilië' - 13 en 14 mei 2019
De afgelopen twee dagen hebben we vooral in de trein gezeten. Gisteren vertrokken we rond 7:30 uur uit München. De trein reed aardig door, maar de Brennerpas is een behoorlijk obstakel. Wel mooi, met veel sneeuw onderweg. Keurig op tijd kwamen we iets over 14:00 uur aan in Bologna, waar we overstapten op een Italiaanse hogesnelheidstrein. Met 250 km/uur reden we non-stop naar Rome.
In Rome hebben we vrienden ontmoet die daar toevallig ook die dag aankwamen. Wat een drukte met massa’s toeristen!
Alweer vroeg op: om half zeven liep de wekker af. Na het nuttigen van een kop koffie/thee met een croissant in station Rome Termini, stapten we in de trein naar Catania op Sicilië. Met flinke vaart reden we via Napels en een handvol andere plaatsen naar het zuiden van Italië. Daar ging de trein op de veerboot, wat wel een bijzondere ervaring is.
Na ruim een half uur oponthoud (iets met elektriciteit van de trein) vertrokken we dan toch vanuit Messina richting Catania. De Etna hadden we moeten zien, maar die ging schuil achter een flinke partij regenwolken.
In Catania logeren we in een leuk, klein hotel, Hotel Villa Romeo. Ondanks het frisse weer, konden we buiten eten, vlak bij het Theater Bellini.
